پس از یادگیری این روش، بابیگ دستگاه اختلافات را ترک کرد و به پروژه ماشین تحلیلی اختصاص داده شد که می توانست با کارت های پانچ برنامه ریزی شود تا هر محاسباتی با دقت 20 رقمی انجام شود. تکنولوژی زمان کافی نبود که ایده هایش به درستی برسد. جهان آماده نیست و من صد سال دیگر نخواهم بود. در سال 1944، مارک I، طراحی شده توسط یک تیم تحت رهبری هوارد ایکن، در دانشگاه هاروارد ساخته شد. این دستگاه به عنوان یک کامپیوتر الکترونیکی در نظر گرفته نمی شود، زیرا هدف کلی آن نیست و عملکرد آن بر اساس دستگاه های الکترومکانیکی به نام رله ها استوار است. در سال 1947، اولین کامپیوتر الکترونیکی ENIAC (Integerator Calculator عددی و ماشین حساب)، در دانشگاه پنسیلوانیا ساخته شد. تیم طراحی توسط مهندسان جان Mauchly و جان اکرت رهبری شد. این دستگاه زیرزمین دانشگاه اشغال کرده بود، دارای بیش از 18،000 لوله خلاء، 200 کیلو وات انرژی الکتریکی مصرف کرده بود و نیاز به کل سیستم تهویه مطبوع داشت، اما توانست پنج هزار عملیات ریاضی را در یک ثانیه انجام دهد. این پروژه که توسط وزارت دفاع ایالات متحده حمایت می شود، دو سال بعد به پایان رسید، زمانی که مهندس و ریاضیدان مجارستان جان فون نویمان (1903 - 1957) به این تیم پیوست. ایده های Von Neumann برای توسعه بعدی او بسیار اساسی بود که پدرش رایانه است. EDVAC (Electronic Computer Variable Variable Computer Electronically) توسط این تیم جدید طراحی شده است. تقریبا چهار هزار لامپ داشتند و از یک نوع حافظه بر اساس لوله هایی پر از جیوه استفاده می کردند که از طریق آنها سیگنال های الکتریکی را به وجود می آورد که در معرض تاخیر قرار دارند. ایده بنیاد         ون نویمان: اجازه داده شدن داده ها با دستورالعمل های همکاری، به طوری که کامپیوتر را می توان در یک زبان برنامه ریزی کرد، و نه با استفاده از سیم هایی که به صورت الکتریکی چند بخش کنترل، به عنوان در ENIAC متصل می شوند. تمام این توسعه کامپیوترها معمولا برای نسل ها دیده می شود و معیار تعیین شده برای تعیین تغییرات نسبی به خوبی تعریف نشده است، اما واضح است که باید حداقل الزامات زیر را داشته باشیم:

* راه آنها ساخته شده است.

* شیوه ای که انسان با آنها ارتباط دارد.